No to ładnie się przejadą na tym pomyśle. Kto ma łeb na karku opuści te statki.

Bardzo lubię argument o tym, że na pracy zdalnej ludzie kombinuja...tak jakby podczas obecności biurze nie można było się ściemniać, że cokolwiek sie robi...kawki, herbatki, ploteczki, Internet i dzień jakoś zleci.

Jak i "stacjonarnym" życiu - ja nie mam czasu na zdalnej dosłownie na nic, ba, wręcz robię nadgodziny. Ale mam koleżankę, która ma czas psa wyprowadzić.

Praca dziennikarza (a głos tych osób Rasp ignoruje) wygląda tak, że przez 8 godzin jest się dosłownie przyspawanym do komputera. Nie ma czasu na obiadki, nie ma czasu na kawusie, nie ma czasu na siku. To jest walenie na akord tekstów i pilnowanie komunikatorów, gdzie wpadają zlecenia na teksty.
To jest praca pod ciągłą presją czasu i nie ma możliwości robienie sobie remoncików na home offisie w trakcie zmian, bo jak nie wyrabiasz się z tempem pracy, nie odpisujesz na mejle, to zaraz masz rozmowę, a jak nic się nie zmienia, to Adios.