Kolejny kosztowny eksperyment, tym razem o nazwie "Świetlik", skończy się zanim się zaczął. Jak można na szefa Trójki powoływać człowieka o zerowym pojęciu o zarządzaniu? Nawet teoretycznym. Praktyki zero.

Nawet mając zerowe pojęcie o zarządzaniu i praktyki zero można mieć lepsze wyniki niż dyr. Jethon. Wystarczyło pozwolić Trójce być sobą - radiem misyjnym, radiem autorskim, radiem bez puszczania oka w stronę biznesu. Niestety to radio nie ma szczęścia do dyrektorów. Równia pochyła od czasów Laskowskiego. Niestety "dobra zmiana" udowodniła, że może zarządzać tym radiem jeszcze gorzej niż dyr. Jethon - w pewnym sensie jest to wyczyn. Gdyby ów "młodzian" z politnadania nie otaczał się morzełową gwardią przyboczną to dałby sobie szansę, ale niestety sam się jej pozbawił już na starcie. Więcej wokół siebie speców pokroju obecnego (wszechobecnego) szefa muzycznego a wyleci z Trójki tak szybko jak dwoje (troje?) ostatnich "dobrozmianowych" dyrektorów.
Trójka od dawna z jednej strony trąci myszką a z drugiej epatuje promonowościami. Nie ma w niej ani bogactwa klasyki muzyki jak i faktycznie rzeczy odkrywczych, tj. jest ich coraz mniej, bo wypycha się najwartościowsze audycje autorskie a dzienna playlista pana od hec jest playlistą do kwadratu. Jak nie trymbalionowa emisja "Wish you were here" Floydów, to nowości-podrzuty od największych wytwórni lub pół płyty Lany del Rey w zestawie Listy Przebojów.
Nuda, aż się chce wyjść z kina.

Od pięciu lat tak samo wczesną pobudkę ma Grzesiek Zembrowski - w jego przypadku były i obecny dyrektor muzyczny wykazują zdumiewającą jednomyślność.

Metoda na zmęczenie materiału, czyli pozbycie się dobrej audycji - w białych rękawiczkach. W ten sposób, za Czekoladowego Morzeła, sposób pozbyto się Miki (Strzały Znikąd) i Kosińskiego (Noc Muzycznych Pejzaży) i próbowano Kaczkowskiej (Ciemna Strona Mocy). Obecna dyrekcja używa tej samej metody m.in. wobec Ossowskiego i Orzecha.
Im mniej nonkonformistów, pasjonatów, ludzi z poczuciem misji, tym więcej przestrzeni dla trójkowych karierowiczów. Przejrzyjcie na oczy - nie ma żadnego legendarnego "trójkowego domku". Wielu redaktorów nie utrzymuje kontaktów towarzyskich z kolegami z rozgłośni. Od lat jest kilka Trójek. Ten najbardziej rzucający się w oczy podział to redaktorzy muzyczni dzienni i ci nocni, którzy mają przyjść, zrobić swoje i spadać, a najlepiej gdyby w ogóle nie przychodzili, bo w miejsce ich audycji np. można by było wcisnąć powtórki koncertów i być może złapać trochę grosza od wytwórni. Od lat jest też pewna grupa, która ma się dobrze, a nawet coraz lepiej, bez względu na to, kto za sterami.