Na szczęście czy nieszczęście (zależy kto patrzy) wraca rynek pracownika, a pokolenie Z wkrótce przejmie stery także w redakcjach.

Kazdy wie jak jest na zdalnym. Zakupy, obiady, wałki w treollo i fikcyjne logi w intranecie przez vpn, dodatkowe etaty na boku. Fajnie i przyjemnie, ale nie dla pracodawcy. Polak zawsze jesli ma okazje to kombinuje. Nie nadajemy sie do pracy bez patrzenia na rece.

Praca dziennikarza (a głos tych osób Rasp ignoruje) wygląda tak, że przez 8 godzin jest się dosłownie przyspawanym do komputera. Nie ma czasu na obiadki, nie ma czasu na kawusie, nie ma czasu na siku. To jest walenie na akord tekstów i pilnowanie komunikatorów, gdzie wpadają zlecenia na teksty.
To jest praca pod ciągłą presją czasu i nie ma możliwości robienie sobie remoncików na home offisie w trakcie zmian, bo jak nie wyrabiasz się z tempem pracy, nie odpisujesz na mejle, to zaraz masz rozmowę, a jak nic się nie zmienia, to Adios.