Oglądałem trzeci odcinek, znów czekając na bekę. I była. Scena pościgu konnego już trafiłam na yt z podkładem z Benny Hilla.
Niestety, w trzecim odcinku powiew absurdu zaczął ustępować znużeniu miernotą dialogów. Ale dialog o wyżywieniu umierającego króla w poście, w nsdal wymiata absurdalnością i sprzecznością z doktryną Kościoła o postach (śmiertelnie chorego post nie dotyczy-niezmiennie od wieków).

O ile paździerz śmieszył do łez na początku, to po 3 odcinkach zaczyna lekko irytować. Żart też potrafi się nudzić.

Ps. Czy dobrze, że powstał? Odpowiadał na potrzebę serialu historycznego/kostiumowego zaspokajaną tylko przez HBO, Netflix i średnią próbę Belle Epoque.
Niestety, w warstwie charakteryzacji i scenografii, powiela błędy Belle Epoque - tylko karykaturalnie powiększone. Jest sterylnie czysto i skrajnie nienaturalnie.
A co najgorsze postacie są papierowe. Film próbuje mówić o historii, zamiast opowiadać o historii postaci.
Dialogi? "Trudne sprawy" w wersji kościelnej.

Ocena filmu to jedno, ale porównywanie Kieślowskiego do Holland czy, o zgrozo, Stuhra jest niewybaczalne. Nigdy nie opowiadał głupot, bo był to człowiek myślący.

Slabiutko! Wcale mnie to nie śmieszy,tylko żenuje! Prócz pani Łabonarskiej gra aktorów na poziomie szkolnego teatrzyku, jakiś chaos, fastryga i słabizna!