Influencerzy. Cieszę się, że nie będę żył w XXII wieku, bo nawet XXI wieku nie potrafię ogarnąć. Gdzie te czasy bez telefonu komórkowego, laptopów i quadów.

Opowiadam dzieciom. Wierzą, ale "nie ogarniają". To co mówię, jest dla nich na poziomie mych opowieści o zamkach, trebuszach i kołach garncarskich.
Wiedzą, że był świat, w którym nie wymyślono jeszcze komputerów. Świat, w którym telefon stacjonarny miał wielką łukowatą słuchawkę, a telefon komórkowy z zestawem ładowarki miał wielkość walizeczki.
Nie potrafią dostrzec, czym był świat upadającego PRL - z kiełbasą na kartki zawiniętą w gazetę. Z pustymi hakami u rzeźnika, z octem na półkach. Nie potrafią zrozumieć mojej opowieści o tym, gdy pierwszy raz poczułem zapach herbaty - o tym, że do dziwacznego sklepiku GS na podmiejskiej wsi "rzucono" ... herbatę. I cały sklep spożywczy zapełniony był ... herbatą. Assam i Cejlon. Ułożone naprzemiennie. Na wszystkich półkach - spożywka, chemia. Wszędzie herbata.. Wszędzie herbata! Nigdy przedtem ani nigdy potem nie widziałem tyle herbaty na raz! Dotąd czuję jej zapach.
Ani takiego absurdu.

A teraz mamy "influencerów". I też pachną absurdem.