Te podziały istniały i istnieją. Zmienił się tylko klucz. Wówczas byli pupile władze, teraz są układy biznesowe pomiędzy mediami a kilkoma wytwórniami fonograficznymi (3 korporacje + kilka największych niezależnych). Oprócz tego jeszcze barterowe przysługi pomiędzy przemysłem fonograficznym a mediami, np. reklama wprost danej płyty a w rewanżu życzliwe spojrzenie na wydawnictwa reklamodawcy, otrzymanie prawa do premiery płyty gwiazdy a w rewanżu wielomiesięczne lokowanie utworów tej gwiazdy plus przychylność w stosunku do innych wydawnictw itp. Podobnie sprawa ma się z dziennikarzami muzycznymi, szczególnie ze znanymi radiowcami - wabikiem i elementem budującym tzw. "kapitał relacyjny" są np. wywiady z gwiazdami z opłaconym przelotem i hotelem dla redaktora. W konfrontacji z takim arsenałem argumentów małe wytwórnie oraz muzycy wydający płyty na zasadzie DIY są spychani na margines. Dochodzi do takich kuriozalnych sytuacji, że utwór się podoba (np. trafia do zestawu listy przebojów), ale nie usłyszycie go na playliście stacji (w radiach publicznych udającej oprawę muzyczną). Nie wierzycie?To polecam kilkumiesięczną lekturę playlist mediów publicznych i jednoczesne przysłuchiwanie się temu, co jest objęte tzw. "patronatem medialnym" i nad czym zachwyca się zawsze ten sam krąg redaktorów.
Niestety w całym tym pomieszaniu faktów, mitów i kłamstewek giną głosu rozsądku np. Piotra Iwickiego czy Wojtka Konikiewicza. Pierwszy szefuje agencji muzycznej Polskiego Radia i wreszcie powiedział to, co m.in. ja powtarzam m.in. na ty forum - że to rozgłośnie regionalne Polskiego Radia odkrywają nowe twarze w muzyce. Ja dodaję, od lat, że również w rozgłośniach regionalnych są znacznie ciekawsze muzyczne audycje autorskie niż np. w Trójce, którą jedna ze słuchacze trafnie określiła "najbardziej misyjnym medium wśród rozgłośni komercyjnych". Bawią mnie i żenują komentarze różnych speców od mediów i przemysłu muzycznego twierdzący, że nie ma żadnych układów pomiędzy stacjami radiowymi a największymi wytwórniami + slogan "dobra muzyka się obroni - patrzcie na to, co dzieje się Internecie (streaming itp. itd.). To odpowiedzcie mi - geniusze - co w takim razie sprawie, że na playlistach kilkudziesięciu rozgłośni, w tym samym czasie, promowany jest podobny zestaw singli, skoro na biurkach szefów muzycznych i redaktorów muzycznych każdego tygodnia lądują setki płyt z całego świata? Co sprawia - wbrew rachunkowi prawdopodobieństwa - że sięgają po podobnie zestawy? Jeżeli się słucha danej stacji kilka/kilkanaście godzin dziennie, miesiącami, to bardzo łatwo dostrzec, jak to działa i nawet przewidywać, co będzie grane, promowane i przez kogo. Problem jest w tym, że aktywni muzycy będą unikać mówienia tego, o czym mówią prywatnie (podobnie jak w świecie mody - o tym, co niefajnego dzieje się w branży mówi się dopiero na modowej emeryturze). Chciałbym doczekać czasów, w których wreszcie paru dziennikarzy muzycznych powie wprost, jak to jest z muzyką w mediach.
Tym bardziej szacun dla Piotra Iwickiego i Wojtka Konikiewicza.

No dobra wszyscy mądrzy narcystycznie komentatorzy wszyscy macie racje
ale ja szary człowiek z betonu z beretce z antenką domagam się festiwalu
bo mam TV w domu i chce to oglądać .Oglądam to od lat 60 ubiegłego wieku
a teraz widzę że walki polityczno -medialno- jakieś tam
wywróciły mój świat ( i nie tylko mój )
pytam się w imię czego ? my szarzy ludzie nie chcemy być na ołtarzu
gierek koncernów i innych paranoi

Do tych co się wycofali również przylgnie łatka - zaKODowani.