A w korporacjach jest inaczej? Szary pracownik ma miec kompetencje i wiedze, a dyrektor-celebryta po zaprezentowaniu pracy pracownikow merytorycznych dostaje nagrody i laury. Byle pytan nie bylo, bo jak są, to pracownik merytoryczny nie przewidzial i nie stworzyl pracy wyczerpujacej pola tematu, wiec nie staral sie wystarczajaco, mozna go ochrzanic ;)
Takie spoleczenstwo. Wiedza jest gdzies na koncu lancucha pokarmowego.

Czy nie prościej wykorzystać dobrodziejstwo istnienia ustaw: Prawo prasowe, Prawo autorskie czy chociażby przepisów prawa cywilnego? A jeśli sami nie zadbamy o nieostrożne czy bezpłatne rozdawnictwo swej wiedzy, to do kogo pretensje? Nie każdy dziennikarz chce być złodziejem intelektualnym, tak mniemam... Przykład Pani Doktor z MIT pokazuje, że "parcie na szkło" jest nie dla wszystkich jest celem, a zapewne jest do uleczenia.
Swoją drogą "dozwolona inspiracja" w sytuacjach unikatowych - co do merytorycznych treści wypowiedzi eksperckich - wydaje mi się raczej łatwa do obalenia. Ponieważ jednak zależy to od sądu, a teraz nie klimat, to poprzestaję na powyższych dywagacjach.

Szanowni eksperci i dziennikarze.

Czy nie prościej wykorzystać dobrodziejstwo istnienia ustaw: Prawo prasowe, Prawo autorskie czy chociażby przepisów prawa cywilnego? A jeśli sami nie zadbamy o nieostrożne czy bezpłatne rozdawnictwo swej wiedzy, to do kogo pretensje? Nie każdy dziennikarz chce być złodziejem intelektualnym, a na chleb z masełkiem zarobić chce, tak mniemam... Przykład Pani Doktor z MIT pokazuje, że "parcie na szkło" nie dla wszystkich jest celem, a zapewne jest do uleczenia. Tak często pojawia się to prawdziwe zdanie "Wiedza kosztuje". Wie o tym tak mechanik samochodowy, jak i profesor neurochirurgii.

Swoją drogą "dozwolona inspiracja" w sytuacjach unikatowych - co do merytorycznych treści wypowiedzi eksperckich - wydaje mi się raczej łatwa do obalenia. Ponieważ jednak zależy to od sądu, a teraz nie klimat, to poprzestaję na powyższych dywagacjach.