zwykła towarzyszka dukająca prikaz od partii, gardzę. historia cię rozliczy

Jeżeli porcelana, to wyłącznie taka, której nie żal pod butem tragarza lub gąsienicą czołgu
Jeżeli fotel, to niezbyt wygodny, tak aby nie było przykro podnieść się i odejść
Jeżeli odzież, to tyle, ile można unieść w walizce
Jeżeli książki, to te, które można unieść w pamięci
Jeżeli plany, to takie, by można o nich zapomnieć, gdy nadejdzie czas następnej przeprowadzki
Na inna ulicę, kontynent, etap dziejowy lub świat

Czy nikt Ci nie powiedział, że nie będziesz nigdy w świecie czuł się jak u siebie w domu?


Pani Agnieszko – jak widzę dzieli się pani z nami szerszymi refleksjami „o życiu”. To cenne.
Dodam (dla wszelkiego bezpieczeństwa), że autor fragmentu wiersza powyżej jest w miarę znany i nie żyje.

Dopowiem też, (dla jasności), że jest to wiersz m. in. o opresji ustrojów totalitarnych budowanej przez ich zakłamanych czynowników.

direttore

BRAWO popieram !!!