Zastanawiające jest , ze tak wielkie emocje wywołują tematy związane albo z ŔNS, albo R357 lub z Pr3PR. Zagadnienie do wyjaśnienia w sam raz dla socjologów.

To że RNŚ się nie rozwija, nie zmienia, to fakt i to niepokojący. Bo radio, które się nie rozwija, w warunkach konkurencji ginie. Jasne, że na początku nie wszystko było wiadome. Jednak po pół roku widać, które audycje (prowadzący) się sprawdziły, a które dołują. Trzeba na to odpowiednio reagować. Zbytnio nieakceptowane audycje powinny być wygaszane lub przenoszone na inną porę, gdzie mogłyby lepiej się sprawdzić. Jest może dwóch, trzech "próbnolotowców", którzy mają naprawdę dużo ciekawego do zaprezentowania muzycznie i od siebie, i powinni już mieć stałe audycje w dobrym czasie, a jednak nadal "próbnie latają".
Zarząd RNŚ nie powinien obrażać się na krytykę p. Jedlińskiego, a głęboko ją przemyśleć i wyciągnąć wnioski. Póki jeszcze czas.

Ja UWIELBIAM Radio Nowy Świat, tak jak 32 tysiące zdeklarowanych innych patronów i ok. 200 tysięcy słuchaczy niepatronów. Radio broni się unikatową jakością, wspaniałymi osobowościami, głosami, młodymi redaktorami, którzy wnoszą powiew świeżości, różnorodnością muzyczną, audycjami o tematyce kulturalnej, literackiej, publicystycznej. Zjawisko. Moje odkrycie 2020. Pozytyw 2020 roku. Dzisiaj zatonęłam w rewelacyjnej cyklicznej audycji Mistrzowie Grają z udziałem Urszuli Dudziak. Magia. A jutro audycja pana Poniedzielskiego, na którą czeka się cały tydzień. Podobnie na program Zamachowskiego, Manna, Raczka, Kydryńskiego, Wagli, Napiórkowskiego, Badacha. To tylko przykłady. A powieść radiowa autorstwa Artura Andrusa? Rarytas. Popołudniówka z panem Poryckim, Ksenią Maćczak i Klaudiuszem Slezakiem - majstersztyk. Radio ma duszę. To radio ma serce, klimat. Ja żyję ramówką, z emocjami słucham wielu ukochanych audycji, wspaniałych głosów. Nagonka nakręcana przez Wirtualne i przez etatowych komentatorów to absurd oderwany od realiów. A RNŚ gra, ewoluuje, ma się cudownie. I niech tak trwa.

Wierzyłem w to Radio... Ale zaczęło mi się nie podobać zatrudnianie dzieci dziennikarzy... Pana Manna, Pana Zamachowskiego... to nazywa się nepotyzm. A miało być tak pięknie