Aż przykro słuchać tej gadaniny. Weź sobie dyrektorku jeden z drugim uruchom radio BBC, kiedyś było kilka kanałów, teraz nie wiem. Nie trzeba nawet znać języka, żeby usłyszeć, że każdy kanał ma swój format. I tego naprawdę chce się słuchać, choć nie wszystkiego tak samo (bo formaty właśnie).

A w PR3 groch z kapustą. Jakby z recepcjonisty zrobić dyrektora programowego. Jednak nie to jest najgorsze. Najgorsze jest to, że w głosach tych ludzi słychać strach, słychać brak luzu. A to zabija radio.

Nie ma czego komentować. Smutno sie robi, kiedy dyrektorzy mediów publicznych absolutnie za wszystko obwiniają innych, ale nigdy ... siebie i swoich pomysłów na "media" i "misję". Nie ma pieniędzy? Proponuję tylko porównać ilość osób, które pracują przy rpodukcji Programu Drugiego Polskiego Radia i irlandzkiej stacji bliźniaczej: RTE Lirycs. Ergo, na naszym rodzimym podwórku RMF Classic.
Obawiam się, że Polskie Radio za chwilę osiągnie najniższe pułapy słuchalności, skąd już ... niestety, nie będzie powrotu. Szkoda, zwłaszcza Trójki i wielkiego potencjału Jedynki. I jeszcze jedno, słuchacze publicznego radia za ok. 45 lat wymrą w całości, także pokolenie obecnych słuchaczy +30. Dlaczego? Bo publiczne radio nie dba o najmłodszych i dzieci. Przypomnę, że nie tak dawno prezes Sobala zlikwidował redakcję dziecięca i młodzieżową. Brawo moga bić jedynie stacje komercyjne.

Ciekawe, że pisowiec stojący na czele PR3 narzeka na związki zawodowe.......