Pani Małgorzato, była pani najlepsza w Trójce. Z nostalgią wspominam moje pierwsze korespondencje sprzed dwudziestu lat. I była pani jedną z niewielu osób i życzliwych, i pomocnych i po prostu ludzkich. Pamiętam zdziwienie, kiedy po którejś tam z kolei "powodziowej" korepondencji pani zadzwoniła, podziękowała i serdecznie porozmawiała. Niby nic wielkiego, ale w tym medialnym światku, takie odruchy to rzadkość. Ukłony i wyrazy szacunku, oraz spełnień na nowej drodze.

To jest właśnie magia dawnego radia, stare babcie i obleśni panowie, a radiu głosy jak maliny.

Małgosiu, spotkaliśmy się dawno temu w Londynie, znałem wtedy Twojego brata Bogusia. Piliśmy piwo z Gosią nad Tamizą. Potem wiele lat cieszyłem się słysząc, żę to Ty będziesz czytała wiadomości. Od jakiegoś czasu nie słuchałem. Może usłyszę Cię w RNŚ lub w 357? Mam taką nadzieję. Pozdrawiam, Darek Szymańczyk (gość, któremu Boguś zniszczył gramofon prawie 30 lat temu, ten co mu wybaczył).