Przeczytalam wszystkie komentarze, które ukazały sie dotychczas. Aż zieje arogancją, zawiścią, ironią i kompletnym niezrozumieniem tego co praca może znaczyć dla człowieka. Nie rozumiecie, że można ją kochać, że można być szczęśliwym w pracy. Tylko szmal sie liczy? Dla mnie praca też była drugim domem. Mój syn też miał mnie "mniej" niż ci, których mamusie przesiadywały w kuchni albo u sąsiadek na "ląfrach". Jakoś mu to nie zaszkodziło. Świat nie jest "sprawiedliwy" są wygrani i przegrani. My "wyrzuceni z pracy" po 30 latach i tak w porównaniu z zawistnymi komentatorami tego artykułu jesteśmy wygrani. A swoją drogą jak patrzy na mnie z ekranu TVP anonimowa młoda buzia to mi miło ale... nie identyfikuję się z nią. Nie mogę - pamiętam bowiem o tym jacy wy jesteście "przegrani" już na wejściu

komentarze z korytarzy na Woronicza- zawiść, cynizm, arogancja...takie rosnie pokolenie pracowników TVP...wszystko za wazelinke potrzebna do zrobienia śmiesznej karierki...Kaśka jest takie powiedzenie: psy szczekają - karawana idzie dalej

Dla osób dojrzałych tak, ale nie dla emerytów Dowbor! Brak ambicji, pomyśl o różańcu i codziennej mszy świętej za te Twoje bezeceństwa!