Będziemy mieć „wodę w ustach” dopóki będziemy tu pracować. Będziemy się przymilać i przytakiwać. Proste. Stawka jest zbyt wysoka, chodzi o przetrwanie, w którym człowiek traci godność. A potem się zobaczy, jako osoba spoza mogę i napisać powieść złotą czcionką i różnym Piotrowskim opowiedzieć wszystko

Lepiej późno niż wcale. Brawo Anita. Nie dajcie się.

Zabarykadujcie się jeszcze na tej Motorowej i przykujcie kajdanami do kaloryferów, zeby Was nie zwolnili. Ludzie! Tyle lat mieliście, odkąd kryzys w prasie zaczął byc widoczny, zeby wymyślić się na nowo, albo znalezc inna prace. A bauerowe „pisarki” i „biografki”? Też będą walczyć do ostaniej kropli krwi?