Nie jest żadną tajemnicą, że tygodnik od lat przynosił straty i Urban do niego dopłacał. Dopłacał, bo taki miał kaprys i było go stać - zapewne traktował tę zabawę jak ekscentryczne hobby. Wcześniej, i to już mniej znany fakt, w podobny sposób finansował czasopismo byłego premiera Rakowskiego - "Dziś". Poważny, publicystyczny miesięcznik, który - gdyby musiał na siebie zarobić - nie miałby żadnych szans na stabloidowanym rynku. Notabene redakcja mieściła się tam, gdzie od kilku lat ponownie urzęduje "NIE".

Daniszewska z Miecińską zapewne nie będą już patrzeć na tygodnik przez pryzmat sentymentu/drogiego hobby, tylko próbować go wyprowadzić na prostą. Typowo kapitalistycznymi metodami, a jakże. Trzeba jednak uczciwie zauważyć: o ile prasa ogólnie ma pod górkę, to wydawanie "NIE" raczej przypomina wyprawę w Himalaje w klapkach. Utrzymywanie na rynku tytułu, który zarabia wyłącznie na sprzedaży egzemplarzowej (brak reklam), świadczy o ogromnej determinacji wydawcy. Szczególnie, gdy w portfolio ma się tylko ten jeden tytuł. Parafrazując znany dowcip: "a mogły zamknąć".

Cieszy, że nawet pisowskie trolle żywo interesują się przyszłością "NIE" (po wyrzygach ich poznacie). Nie dziwi mnie to zainteresowanie: już teraz warto rozważyć, czy Sakwa z innymi Karnasiami są równie skłonni dopłacać do interesu, jak dopłacał do niego Urban. To zagadnienie, dziś czysto teoretyczne, po wyborach może nabrać dużo bardziej materialnego charakteru. I trzydzieści groszy za komentarz przestanie wpadać.

Zdecydowanie NIE będę płakał po NIE.

Zdecydowanie NIE będę płakał po NIE.