Projektowana ustawa koncentruje się tymczasem na zmianie sposobu kreowania rad
nadzorczych i zarządów istniejących spółek publicznej radiofonii i telewizji oraz ograniczeniu
liczebności rad nadzorczych do 3 osób. Wiąże się to z wyeliminowaniem udziału Krajowej
Rady Radiofonii i Telewizji (KRRiT), jako organu regulacji rynku mediów elektronicznych,
w kreowaniu składów zarządów i rad nadzorczych działających na tym rynku spółek Skarbu
Państwa. Do czasu wprowadzenia nowej organizacji mediów narodowych winna to być bowiem
domena ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa, który ponosi odpowiedzialność
przed Sejmem.
Według Konstytucji KRRiT „stoi na straży wolności słowa, prawa do informacji oraz
interesu publicznego w radiofonii i telewizji” (art. 213 ust. 1 Konstytucji RP). Zadania te odnoszą
się w równym stopniu do mediów publicznych i prywatnych, a Konstytucja nie przewiduje
żadnych szczególnych kompetencji Krajowej Rady wobec mediów publicznych. Konstytucja
przewiduje natomiast wydawanie przez KRRiT aktów normatywnych i indywidualnych
kierowanych do podmiotów niepodporządkowanych jej organizacyjnie (art. 213 ust. 2; por.
art. 92 i art. 93 ust. 1). Według Konstytucji Krajowa Rada jest zatem niezależnym od rządu
organem regulacyjnym, sprawującym władztwo publiczne (imperium) wobec niepodporządkowanych
jej organizacyjnie nadawców.
Tymczasem w nowelizowanej ustawie z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji
zawarte są także kompetencje KRRiT w odniesieniu do mediów publicznych, które są charakterystyczne
dla uprawnień korporacyjnych i nadzoru właścicielskiego (dominium).
Z jednej więc strony KRRiT jest organem regulacyjnym dla wszystkich uczestników
rynku i jako taki organ powinna być bezstronna oraz działać przejrzyście (zob. motyw 94 Dyrektywy
Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/13/UE z dnia 10 marca 2010 r. w sprawie
koordynacji niektórych przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw
członkowskich dotyczących świadczenia audiowizualnych usług medialnych – Dyrektywa o
audiowizualnych usługach medialnych; dalej: DAUM). Z drugiej strony dotychczasowe przepisy
dają Krajowej Radzie szerokie kompetencje z zakresu dominium w stosunku do jedno-
stek publicznej radiofonii i telewizji działających w formie jednoosobowych spółek akcyjnych
Skarbu Państwa, mimo że spółki te są także silnymi i znaczącymi uczestnikami rynku
usług audiowizualnych.
Według dotychczasowych przepisów, które wymagają zmiany, KRRiT decyduje m.in.
o składzie organów spółek Skarbu Państwa oraz o treści statutów tych spółek. Z punktu widzenia
niezależności, bezstronności i przejrzystości działania organu regulacyjnego, wymaganej
przez motyw 94 i art. 30 DAUM, takie unormowanie budzi daleko idące zastrzeżenia.
Swoje konstytucyjne zadania – stanie na straży wolności słowa, prawa do informacji oraz
interesu publicznego w radiofonii i telewizji – Krajowa Rada może przy tym wykonywać w
sposób bezstronny i przejrzysty jedynie jako organ regulacyjny

jest nienormalna. Rząd nie może na dłuższą metę komunikować się z obywatelami za pomocą mediów "niezależnych", czyli opozycyjnych, podczas gdy opozycja atakuje rząd - i to w dodatku kłamliwie - z mediów publicznych.
Co więcej publiczne media podburzają społeczeństwo przeciwko demokratycznie wybranemu rządowi.

Czas postawić media na nogi, bo obecnie stoją na głowie.

Czy po zmianach będzie program "Jarosław szuka żony"?