Dziennikarka niezłomna, bo kręgosłup miał tak giętki, że nie dał się złamać - w odróżnieniu od na przykład śp Stefana Bratkowskiego.
"...Należała do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Na początku lat 80. była m.in. szefową struktur NSZZ „Solidarność” w należącym do Stronnictwa Demokratycznego Wydawnictwie „Epoka”[5]. Po wprowadzeniu w Polsce w 1981 stanu wojennego zrezygnowała z członkostwa w PZPR. Została zweryfikowana negatywnie, jednak po paru miesiącach przywrócona do pracy w „Kurierze Polskim”. W tym samym roku podjęła pracę w redakcji „Życia Warszawy”, gdzie m.in. pełniła funkcję kierownika działu politycznego. Pracowała również w dziale kulturalno-oświatowym. Z ramienia tej redakcji brała udział w relacjonowaniu prac stolika młodzieżowego Okrągłego Stołu. Z pracy w „Życiu Warszawy” odeszła po przejęciu tego tytułu przez grupę dziennikarzy skupionych wokół Kazimierza Wóycickiego i Tomasza Wołka[6].
W 1991 dołączyła do zespołu redakcyjnego „Polityki”. (Wiki)

ciąg dalszy fałszowania historii to właśnie robienie pomników placów czy ulic takim komuchom jak janinka jak osiecka jak adamowicz...