Zgadzam się z przedmówcą. Felo był najlepszy. Zawsze mogliśmy na niego liczyć. Własne ambicje odsuwał na bok jak trzeba było obronić człowieka. Był jak ojciec.

Najlepszy? Serio? Może na początku, kiedy jeszcze szanował ludzi i swój team. Potem zrobił się najlepszy w myśleniu o sobie, wspinaniu po szczeblach kariery, trzymaniu z tymi, z którymi warto (kto siedział na Domaniewskiej, wie o czym mowa) i zastanawianiu (spacerując po redakcji i zagadując o to pracowników Faktu), jaki temat poruszyć w Onet Rano (bo Fakt był mniej prestiżowy i mniej fejmu przysparzał). Felek przed czasami, kiedy był naczelnym i z tychże to dwie różne osoby, niestety. A KK... wszyscy wiedzą, jak jest.